تهویه کاران

در تمام قسمت های شهر مسکو می توان لوله های عظیمی را مشاهده کرد که خیابان ها و کوچه پس کوچه های شهر را در بر گرفته اند و با گذر از بالای معابر و میادین در میان کوچه های شهر ناپدید می شوند تا گرما و حرارت منازل ساکنین پایتخت روسیه در زمستان های وحشتناک و سرمای زیر 20 درجه سانتیگراد را تامین کنند.

این بهترین توصیفی است که می توان از شبکه به هم پیچیده سامانه حرارت مرکزی مسکو ارائه داد.
سیستم گرمایش منازل در مسکو به شکل ناحیه و منطقه ای است و ساکنان پایتخت هیچ دخالت یا نظارتی در کار تامین حرارت منازل خود در فصل سرما ندارند. تامین گرمای منازل در این کلانشهر توسط شرکت های خصوصی طرف قرارداد شهرداری انجام می گیرد.

سیستم تامین حرارت مرکزی ناحیه ای، از مزیت هایی برخوردار است که می توان به صرفه جویی در مصرف انرژی، کاهش خطرات آتش سوزی منازل و نبود دردسر دائمی تامین سوخت زمستانی اشاره کرد. علاوه بر آن در این سیستم،  نیاز به تعمیر موتورخانه شوفاژ که در ایران هر چند سال یک بار انجام می گیرد وجود ندارد.
این سیستم گرمایش منازل را برای مردم مسکو آسان تر کرده است و در واقع می توان گفت مردم مسکو بر این باورند بدون این سیستم تامین حرارت منازل خود غیرممکن است.

در این سیستم،  موتورخانه های غول پیکر که معمولا با گاز طبیعی کار می کنند به صورت متمرکز و به شکل کوره های تولید آب داغ در محوطه های مشخصی در مناطق متعدد مسکو واقع شده اند. در سیستم حرارت مرکزی گرمارسانی مسکو، آب در موتورخانه گرم می شود و از طریق لوله ها به ساختمان ها و شوفاژ های واقع در آن منتقل می شود و در لوله ها بطور دائم جریان می یابد و تنظیم درجه حرارت منازل بدون اختیار ساکنان آن ها، انجام می گیرد.
در مسکو، معمولا از اواخر فروردین ماه با افزایش تدریجی درجه حرارت هوا، گرمارسانی به تدریج متوقف می شود و در اواسط مهرماه که هوا به سردی میل می کند با کنترل جریان آب گرم در لوله های شوفاژ های واحدهای مسکونی، حرارت رسانی به خانه ها آغاز می شود.

بد نیست این نکته را بدانید زمان توقف یا آغاز حرارت رسانی به منازل مسکو به درجه برودت یا حرارت هوا در این شهر بستگی دارد و ممکن است دیرتر یا زودتر از موعدهای ذکر شده انجام گیرد. اما هیچ وقت آب گرم منازل در مسکو و حتی پس از قطع آب گرم شوفاژها، قطع نمی شود. قطع یا وصل گرمایش در مسکو طبق جدول زمانبندی انجام می گیرد و از طریق رسانه های خبری به اطلاع مردم می رسد. معمولا در پاییتخت روسیه، اوایل تابستان به منظور تعمیر لوله ها یا موتورخانه ها، سیستم انتقال آب گرم به مدت سه هفته قطع می شود.
هزینه حرارت و گرما نیز با قبضی مانند هزینه گاز و آب و برق به بانک پرداخت می شود که مثلا برای آپارتمان یک خوابه با وسعت حدود 70 متر مربع ماهانه حدود 500 روبل (19 دلار است) و افراد دارای امتیازات اجتماعی (بازنشستگان و معلولین) نصف این مبلغ را پرداخت می کنند.
تلاش برای متمرکز کردن تامین حرارت در مسکو و دیگر شهرهای روسیه به عنوان یک سنت دیرینه در حالی صورت می گیرد که این کشور یکی از بزرگترین دارندگان منابع نفت و گاز و نیز دارای ده ها نیروگاه هسته ای است و روزانه 9 میلیون بشکه نفت خام استخراج می کند.
توجه داشته باشید کشور روسیه به دلیل برخورداری از منابع عظیم گازی، 30 درصد از گاز مورد نیاز اروپا را نیز تامین می کند، ولی سامانه تامین حرارت در شهرهای این کشور به گونه ای برنامه ریزی شده تا انرژی هدر نرود و نسل های آینده نیز از این نعمت خدادادی برخوردار شوند.